|
Destrukty. Upłaszczyznowienie
24-07-09 - 13-09-09
Galeria Południowa
Zapraszamy Państwa na nową wystawę na Zamku Książąt Pomorskich pn. Destrukty. Upłaszczyznowienie - autorstwa Anny Wysockiej.
"Upłaszczyznowienia", niech będzie. Tak nazywa Anna Wysocka swój kolejny cykl - jak często o nich mawia - obiektów malarskich. Jeśli sobie przypomnimy, że właściwy jej debiut publiczny sprzed ośmiu lat, który zaskakiwał i zdumiewał swoją dojrzałością - Mandale - był nie tylko dumną demonstracją artystycznego zwycięstwa z niełatwą materią użytego surowca (farby, kleje, blachy), ale także procesem wyrywania się ze swoją artystyczną tajemnicą ku przestrzeni (reliefowe faktury), jeżeli będziemy pamiętać, że kolejne cykle - Futuroidy i Destrukty - rozpoznawalne w swojej zwierzęco-organicznej tematyce, lewitowały w dosłownej wielowymiarowości, choć w różnym stopniu, to obecny powrót do "płaszczyzny" musi zastanawiać.
"Z płaszczyzny powstałaś - i do płaszczyzny powracasz?" - można by z odrobiną prowokacyjnej przekory zapytać. Ale nie, tak nie wolno. Jest bowiem oczywiste, że mamy w przypadku młodej artystki do
czynienia nie z kilkufazowym procesem technologicznym rozłożonym na lata, ale z prawdziwie fascynującą twórczością.
więc nic tu nie jest tak proste jak powyższe zdanie z pytajnikiem.
Ilekroć patrzę na dzieła Anny Wysockiej, także na te z Uplaszczyznowień, a może zwłaszcza na nie - wyobraźnia
podsuwa mi Mickiewiczowskie słowa o "trudzie trudów" z Wielkiej Improwizacji. Myślę nie tylko o wielkim wysiłku intelektualnym znamionującym każdy proces tworzenia, prześladujący jako warunek konieczny każdego artystę, ale
i o trudzie fizycznym. Proszę pomyśleć: w pracowni artystka ma do przerobienia tysiące kilogramów ciężkiej blachy, jej
pędzlem jest palnik acetylenowy, gilotyny i noże do cięcia metalu, młotki i co tam jeszcze... A tu stoimy przed olbrzymim
kształtem prezentującym swoje wdzięki jakby na scenicznym proscenium, w jakimś malarskim teatrum, wbrew prawom
grawitacji. Lekkość bowiem zawarta w obiekcie, nadana mu wbrew istocie materii, zagadka tematu (raz trudniejsza, raz
łatwiejsza), finezja kształtów z pogranicza jubilerskiego - na najwyższym poziomie - ręko-dziela, wreszcie fantazja, bez
której każdy artystyczny obiekt jest li-tylko bezdusznym, martwym przedmiotem - to wszystko wciąga nas w ten świat,
którego na co dzień się nie domyślaliśmy, a który został nam wspaniałomyślnie tutaj darowany.
Moim zdaniem Uplaszczyznowienia zwiastują w proponowanych dziełach nowe elementy, poprzednio z rzadka
obecne w tej niezwykle świadomej twórczości, elementy, które wciągają nas w liryzm (jako odbicie ego Anny W.)
i każą podziwiać lapidarność (jako metodę w drodze do syntezy). Suma dotychczasowych dokonaf na płaszczyznach
malarskich i w rzeebiarskiej przestrzeni daje Annie Wysockiej dostateczną ilość doświadczeń i tworzywa dla snucia
refleksji, dla odważniejszego, dalekiego od ekshibicjonizmu odsłaniania swojego wnętrza i targających nim emocji, dla
maestrii warsztatowej wreszcie. W tym sensie Upłaszczyznowienia są dla mnie niespodzianką. I myślę, że także są
niespodzianką dla każdego, kto śledzi twórczą drogę Anny Wysockiej. To dobrze. To bardzo zobowiązujące i intrygujące
zobowiązanie na przyszłość.
Piotr Załuski
Wystawa potrwa od 23. lipca do 13. września.
(góra strony)
|
|
Johannes Bugenhagen, Doktor Pomeranus, 1485-1558
05-08-09 - 10-09-09
Galeria Gotycka
Wystawa poświęcona życiu i pracy znanego reformatora, ks. dr Johannesa Bugenhagena, zwanego Doktor Pomeranus. Urodzony 24 czerwca 1485 na wyspie Wolin, studia humanistyczne odbył na akademii w Greifswaldzie, po przyjęciu święceń pracował jako duchowny i nauczyciel prowadząc m.in. szkołę w Trzebiatowie oraz wykładając egzegezę biblijną i patrologię w szkole klasztornej w Białobokach. Pod wpływem lektury pism Erazma z Rotterdamu i dzieł Lutra przyjął myśl o potrzebie przeprowadzenia reformy Kościoła. W 1521 r. przybył do Wittenbergi, gdzie podjął studia teologiczne i prowadził wykłady z zakresu egzegezy biblijnej. Od 1523 r. był proboszczem miejskim Wittenbergi i osobistym opiekunem duchowym Lutra, on też pobłogosławił małżeństwo Lutra z Katarzyną von Bora. W 1533 r. został profesorem uniwersytetu w Wittenberdze. W latach 1539-1541 pomagał Lutrowi w rewizji jego tłumaczenia Pisma Świętego na język niemiecki, sam zaś przełożył Nowy Testament na dialekt dolnoniemiecki (Det Nye Testament).
Ogromny talent organizacyjny Bugenhagena był dużą pomocą przy wprowadzaniu przez niego nowego porządku kościelnego w Północnych Niemczech oraz w krajach skandynawskich. Jego działania prowadziły nie tylko w kierunku reformy życia kościelnego, ale również obejmowały szkolnictwo i zagadnienia socjalne. W Norwegii i Danii zreformował Kościół, założył Uniwersytet Kopenhaski, którego był pierwszym rektorem, a wprowadzony przez niego w 1539 r. nowy porządek kościelny jeszcze dziś jest podstawą duńskich przepisów konstytucyjnych. W tym samym roku został generalnym superintendentem Saksonii. Po śmierci Lutra w 1546 r. zatroszczył się o jego dzieci i wdowę po Reformatorze. Bugenhagen jest również autorem pierwszej historii Pomorza, Pomerania in IV libros divisa (wydana pośmiertnie w 1728 r.). Wśród wielu jego dzieł wysoko ceniono komentarze do Księgi Psalmów i do Listów Pawłowych.
Wystawa zorganizowana w ramach VI Prezentacji Meklemburgii-Pomorza Przedniego w Województwie Zachodniopomorskim
Zrealizowana we współpracy z Arbeitsgemeinschaft für pommersche Kirchengeschichte e.V. przy wsparciu finansowym Staatskanzlei Schwerin
(góra strony)
|
