ZAMEK KSIĄŻĄT POMORSKICH W SŁUPSKU

Budowę zamku rozpoczął po roku 1507 książę pomorski Bogusław X. Czworoboczna, dwukondygnacyjna wówczas budowla z wieżą przylegała do murów miejskich i pełniła funkcje obronne. W drugiej połowie XVI w. książę Jan Fryderyk zlecił przebudowę gotyckiego zamku włoskiemu architektowi. Ten dobudował kolejne piętro i loggię z arkadami, a całej budowli nadał charakter renesansowy. Taki zamek pozostawał w rękach Gryfitów aż do wymarcia dynastii, tj. do połowy XVII wieku.

Po 1648 r., na mocy kończącego wojnę trzydziestoletnią traktatu westfalskiego zamek wraz z Pomorzem słupskim dostał się we władanie Hohenzollernów brandenburskich. W 1731 r. wywieźli oni do Berlina całe wyposażenie zamku, w tym księgozbiór i portrety. Na początku XIX w. dokonano wielu przeróbek wnętrz zamkowych, obniżono wieżę, zamurowano część okien. Potem budynek zamieniono na magazyn zbożowy, następnie na zbrojownię, a przed II wojną światową na magazyn teatralny. W 1945 r. działania wojenne dopełniły zniszczeń.

Odbudowę zamku prowadzono w latach 1958 - 1965, a po jej zakończeniu ulokowano w nim Muzeum Pomorza Środkowego.