wróć do poprzedniej strony
Dalsza rozbudowa zamku z początku XVII w. za czasów panowania Filipa II i Franciszka I (1. ćw. XVI w.)
Dalsza rozbudowa szczecińskiego zamku miała miejsce w latach 1616–1619, gdy następcy Jana Fryderyka – Filip II i Franciszek I, wznieśli od zachodu nowe skrzydło (tzw. muzealne lub mennicze). Zamysł powiększenia książęcej siedziby związany był z artystycznymi zamiłowaniami i kolekcjonerską pasją księcia Filipa II. Nowe skrzydło miało pomieścić jego bibliotekę (na pierwszym piętrze) i bogate zbiory: obrazy, rzeźby, cenne wyroby rzemiosła artystycznego, w tym słynny Kabinet Pomorski, klejnoty, monety, bogate dary, jakie otrzymywał w ciągu swego panowania oraz różne osobliwości (na drugim piętrze). Przyziemie mieściło zbrojownię i wozownię.
Budynkowi temu nadano cechy renesansu północnego, przykrywając go dwuspadowym dachem z szeregiem wysokich szczytów. Piąte skrzydło oddzielono od już istniejącego skrzydła zachodniego wąskim Małym Dziedzińcem (zwanym też Menniczym lub Żurawim). Książę Filip II nie doczekał ukończenia budowli (zmarł w 1618 r.), a dzieło budowy podjął jego młodszy brat i następca na szczecińskim tronie – Franciszek I. On też umieścił na budynku tablicę pamiątkową z portretami obu książąt fundatorów, herbem księstwa i stosowną inskrypcją (od strony Dziedzińca Menniczego).
W kształcie wspaniałego renesansowego pięcioskrzydłowego założenia z dwoma dziedzińcami, wraz z różnorodnym wyposażeniem i bogactwem zgromadzonych w nim dzieł sztuki, zamek szczeciński przetrwał do końca istnienia Księstwa Pomorskiego tj. bezpotomnej śmierci ostatniego z władcy z rodu Gryfitów – Bogusława XIV. Wówczas przestał być książęcą rezydencją, tracąc bezpowrotnie swą pierwotną funkcję i rangę.
