wróć do poprzedniej strony
Książę Filip II (1573–1618)
Najstarszy syn Bogusława XIII i Klary bruszwicko-lauenburskiej, przedstawiciel ostatniego pokolenia Gryfitów. Był doskonale wykształcony i przygotowany do objęcia władzy. przebywał na rodzinnym dworze matki w Wolfenbüttel i na dworze króla duńskiego Chrystiana IV w Kopenhadze, gdzie m.in. zaprzyjaźnił się z przyszłym królem Anglii Jakubem I Stuartem. Odbył dwuletnią podróż po krajach niemieckich i Italii, gdzie z kolei zetknął się z rodzącą się ideą kolekcjonerstwa. W 1599 r. przebywał też na dworze cesarza Rudolfa w Pradze i w Pilźnie, będących ośrodkami wyrafinowanej kultury artystycznej. Studiował też na uniwersytecie w Rostocku. Rządy objął w 1606 r., po śmierci ojca – Bogusława XIII. Rządził dwadzieścia cztery lata, strzegąc neutralności księstwa wobec silniejszych sąsiadów i zmagając się z opozycją szlachecką. Od najmłodszych lat przejawiał zainteresowanie sztukami pięknymi i historią, co znalazło wyraz w jego działalności kolekcjonerskiej, a także mecenasowskiej, którą podjął jako władca. Spośród licznych jego fundacji (srebrny ołtarz darłowski, kabinet pomorski, kolekcja monet) najbardziej trwałe i znaczące dla dziejów dynastii było wzniesienie piątego skrzydła szczecińskiego zamku dla pomieszczenia zbiorów artystycznych, zgromadzenie przedstawień członków rodu i innych osobistości (Księga Wizerunków, zaginiona) oraz zlecenie dwu dzieł: wielkiej kroniki Pomorza Pomeranographii, przygotowywaniej przez książęcego sekretarza Jurgę Valentina Winthera, której częścią była mapa autorstwa rostockiego kartografa Eilharda Lubinusa (Wielka Mapa Księstwa Pomorskiego) i Opisu miasta Szczecina, którą napisał wieloletni rajca i burmistrz Paul Friedeborn.
Książę Filip II zmarł w Szczecinie i pochowany został w zamkowym kościele św. Ottona.
ŻONA FILIPA II
Zofia holsztyńska (1579-1658), córka Jana Młodszego, księcia szlezwicko-holsztyńskiego i Elżbiety brunszwickiej z Grubenhagen. Siostra drugiej żony Bogusława XIII Anny i żony Bogusława XIV Elżbiety. Zaręczyny odbyły się w Bardo (dziś Barth w Niemczech) w 1604, ślub w 1607 w Szczecinie. Małżeństwo było bezpotomne. Zofia przeżyła księcia o czterdzieści lat. Po śmierci męża otrzymała zamek w Trzebiatowie jako dobra wdowie i tam spędziła pozostałą część życia. Pochowana w kościele NPM w Trzebiatowie.
