wróć do poprzedniej strony
Książę Barnim I Dobry (1210–1278)
Syn Bogusława II i Mirosławy. Po śmierci ojca i opiekuńczych rządach matki, w 1233 r. objął samodzielne rządy we wschodniej części księstwa (w zachodniej panował Warcisław III, syn Kazimierza II). Od 1264 r., po śmierci Warcisława III, panował samodzielnie w całym Księstwie Pomorskim. W ciągu swego długiego panowania zmagał się z zagrożeniem księstwa ze strony słabnącej, ale wciąż groźnej Danii (której książęta pomorscy byli lennikami) i rosnącej w siłę Brandenburgii. W 1264 r. cesarz Fryderyk II nadał Brandenburgii prawo zwierzchności nad Księstwem Pomorskim. Mimo dwóch pomorsko-brandenburskich wojen, zwierzchność lenna Brandenburgii nad Pomorzem została utrzymana. Barnim I był zwolennikiem kolonizacji swych ziem, tj. sprowadzania osadników (którzy przybywali głównie z Saksonii) oraz nadawania miastom i osadom nowych praw według wzoru Lubeki lub Magdeburga (tzw. lokacje naprawie magdeburskim lub lubeckim). W ten sposób Barnim I lokował w księstwie około trzydziestu miast, w tym Szczecin (1243 r). Książę był też fundatorem wielu klasztorów (m.in. cysterek w Stargardzie i Marianowie), które nie tylko umacniały świeżą wciąż wiarę chrześcijańską, ale pełniły rolę cywilizacyjną w dziedzinie rolnictwa, rzemiosła, budownictwa, medycyny i kultury. Poczynił też bogate nadania zakonom rycerskim (templariuszy i joannitów).
Zmarł w swej rezydencji w Dąbiu pod Szczecinem (dziś dzielnica Szczecina); został pochowany w ufundowanym przez siebie kościele NMP w Szczecinie (budowla nie istnieje).
Żony Barnima I
1. Marianna (ok. 1215– 1252), córka króla Szwecji Eryka X Knutssona. Małżeństwo zawarto prawdopodobnie w 1238 r. Marianna była fundatorką klasztorów, w tym klasztoru cystersek w podszczecińskim Grabowie (dziś dzielnica Szczecina, klasztor nie istnieje), sprowadzonych z duńskiego Esrom. Konwent ten stał się matką pomorskich klasztorów cystersek. Pochowana zapewne w tymże klasztorze na Grabowie.
2. Małgorzata meklemburska (1232–1261). Ślub odbył się zapewne w 1252 lub 1253 r. Pochowana zapewne w klasztorze cystersek na Grabowie.
3. Matylda askańska (1232–1316), córka margrabiego brandenburskiego Ottona III. Ślub miał miejsce zapewne 1264 lub 1266 r. Pochowana w kościele NMP w Szczecinie, obok księcia.
Potomstwo
Barnim I miał z Marianną córkę Jadwigę, z Małgorzatą syna Bogusława, panującego jako Bogusław IV w Księstwie Wołogoskim, zaś z Matyldą dwie córki, Mirosławę i Beatrycze oraz dwóch synów, którzy panowali w księstwie Szczecińskim, Barnima II (zmarł bezpotomnie) i Ottona I. Bogusław IV i Otton I podzieli Księstwo Pomorskie na dwie części: Księstwo Szczecińskie i Księstwo Wołogoskie, który to podział utrzymał się przez następne cztery pokolenia. W ciągu tego czasu w Księstwie Wołogoskim następowały dalsze podziały.
