wróć do poprzedniej strony
Książę Ernest Ludwik (1545-1592)
Czwarty syn Filipa I Marii saskiej. Starannie wykształcony na uniwersytetach w Greifswaldzie, Wittemberdze i na paryskiej Sorbonie. W młodości odbył, wraz ze starszym braten Bogusławem XIII, podróż po Europie (kraje niemieckie, Francja, Wyspy Brytyjskie). Od 1569 r. panował w Księstwie Wołogoskim. Jego niedoszłą żoną była szlachcianka Sydonia von Borck, poślubieniu której, jako poddanej, choć ze znakomitego pomorskiego rodu, sprzeciwiła się książęca rodzina. Zawiedziona Sydonia miała jakoby rzucić klątwę na ród Gryfitów, przyczyniając się do jego wymarcia.
Rezydencją księcia był zamek w Wołogoszczy, który odbudował po tragicznym pożarze w 1557 r., nadając mu cechy renesansowe (skrzydło wzorowane na zamku szczecińskim). Zmarł tamże, pochowany w kościele św. Piotra w Wołogoszczy.
ŻONA ERNESTA LUDWIKA
Zofia Jadwiga brunszwicka (1561–1631), pierworodna córka Juliusza, księcia brunszwickiego na Wolfenbüttel i Jadwigi brandenburskiej. Ślub odbył się w Wołogoszczy w 1577 r. Zofia Jadwiga przeżyła księcia o trzydzieści trzy lata. Jej siedzibą wdowią był zamek w Ludwigsburgu (dziś gmina Loissin, Niemcy), wzniesiony przez księcia i nazwany na jego cześć. Zmarła tamże, pochowana w kościele św. Piotra w Wołogoszczy.
POTOMSTWO
Ernest Ludwik i Zofia Jadwiga mieli troje dzieci – dwie córki i syna Filipa Juliusza, który panował w Księstwie Wołogoskim i zmarł bezpotomnie
