Książę słupski Kazimierz IV (Kaźko)
(1351 – 1376)

wróć do poprzedniej strony

 

Książę słupski Kazimierz IV (Kaźko) (1351 – 1376)

Najstarszy syn Bogusława V i Elżbiety Piastówny. Wychowany (wraz z siostrą Elżbietą) na krakowskim dworze swego dziadka, Kazimierza Wielkiego. Adoptowany przez polskiego króla w 1369 r., otrzymał część Kujaw i Ziemię Dobrzyńską. Testamentem Kazimierza Wielkiego przeznaczony na sukcesora polskiej korony po Ludwiku Węgierskim, zapewne w intencji włączenia Księstwa Pomorskiego do Korony, a w konsekwencji oddzielenia prowadzącego agresywną politykę Zakonu Krzyżackiego od państw Rzeszy Niemieckiej. Zamysł Kazimierza Wielkiego nie został po jego śmierci zrealizowany, a zabiegi dynastyczne Ludwika Węgierskiego, który zagwarantował sukcesję tronu polskiego swej córce Jadwidze, ostatecznie go przekreśliły. Niezrealizowany plan osadzenia księcia pomorskiego na polskim tronie jest szczytowym momentem polityczno-dynastycznych związków Królestwa Polskiego i Księstwa Pomorskiego. Jednak polsko-pomorskie związki pozostały silne jeszcze cztery pokolenia, do czasów Bogusława X, szczególnie wśród przedstawicieli słupskiej linii książąt pomorskich.
Kazimierz IV zmarł na zamku w Bydgoszczy i został pochowany w klasztorze cystersów w Byszewie. Po jego śmierci ziemie darowane mu przez Kazimierz Wielkiego wróciły do państwa polskiego.

Żony Kazimierza IV

1.Kenna z rodu Giedyminowiczów (1351-1368), córka Olgierda, wielkiego księcia litewskiego i Julianny twerskiej, siostra Władysława Jagiełły. Na chrzcie otrzymała imiona Joanna Kinga. Ślub odbył się w 1359 r. (oboje narzeczeni byli dziećmi) i miał zapewne związek z zabiegami Kazimierza Wielkiego o chrystianizację Litwy. Miejsce pochowania Kenny/Joanny pozostaje nieznane. Małżeństwo bezpotomne.
2. Małgorzata mazowiecka (1352–po 1409), córka księcia mazowieckiego Siemowita III i Eufemii opawskiej. Małżeństwo zawarto zapewne w 1375 r. w Płocku, co miało związek z adopcja księcia przez Kazimierza Wielkiego. Małżeństwo było bezpotomne.
Po śmierci Kazimierza IV Małgorzata wyszła powtórnie za mąż za księcia brzeskiego Henryka VIII z Blizną. Pochowana zapewne w kolegiacie św.
Jadwigi w Brzegu.