wróć do poprzedniej strony
Książę wołogoski Eryk II (1418–1474)
Syn Warcisława IX i Zofii luneburskiej. Wychowany na dworze elektora brandenburskiego Fryderyka II Żelaznego. Po śmierci ojca w 1457 r. objął rządy w Księstwie Wołogoskim, a po śmierci Eryka I w 1459 r. administrował także Księstwem Słupskim, które jego żona Zofia słupska otrzymała od swego wuja Eryka I Pomorskiego. Po bezpotomnej śmierci ostatniego przedstawiciela linii szczecińskiej książąt pomorskich Ottona III w 1464 r. Eryk II, wraz z bratem Warcisławem X, współrządził w Księstwie Szczecińskim. W konflikcie polsko-krzyżackim był początkowo sojusznikiem Zakonu, a następnie, aż po kres swego panowania, stał po stronie polskiego króla Władysława Jagiełły. Odzyskał od Krzyżaków należące do Korony ziemie lęborską i bytowską, które Jagiełło przekazał mu w lenno. Ostatnią dekadę panowania Eryka II wypełniły wojny z Brandenburgią o sukcesję szczecińską, w trakcie których poniósł znaczne straty terytorialne na zachodzie księstwa (Gardziec, Banie, Gryfino). Do śmierci księcia spór z Brandenburczykami pozostał nierozstrzygnięty (zakończył go Bogusław X traktatem z Prenzlau w 1477 r.).
Eryk II zmarł w wyniku szalejącej zarazy w swym zamku w Wołogoszczy i został pochowany w klasztorze cystersów w Eldenie.
Żona Eryka II
Zofia słupska (1435–1497), córka księcia słupskiego Bogusława IX i Marii mazowieckiej, siostrzenicy Władysława Jagiełły.
Ślub z Erykiem II miał miejsce w 1451 r. w Darłowie. Wcześniej książę Eryk I Pomorski swatał Zofię z polskim królem Władysławem Jagiellończykiem, a testamentem uczynił dziedziczką Księstwa Słupskiego (prawdopodobnie odziedziczyła też jego legendarne skarby).
Po śmierci męża Zofia w swych dziedzicznych domenach w Słupsku i Darłowie. Po licznych sporach, w 1485 r. ostatecznie zrezygnowała z ziemi słupskiej i lenna lęborsko-bytowskiego na rzecz swego syna Bogusława X, co umożliwiło mu scalenie ziem Księstwa Pomorskiego.
Zmarła w Słupsku i tam została pochowana w klasztorze dominikanów.
Potomstwo
Eryk II i Zofia mieli dziesięcioro dzieci (czterech synów i sześć córek). Najstarszy z synów – Bogusław X panował w Księstwie Pomorskim, które zjednoczył, prawie pół wieku. Być może krótko współrządził z Bogusławem X jego brat Kazimierz VI, zmarły, tak jak i pozostali bracia w 1474 r.
