wróć do poprzedniej strony
Filip II skutecznie łączył mecenat artystyczny z pasją kolekcjonerską. Już jako młodzieniec rozpoczął pozyskiwanie monet, medali i portretów, a w 1606 r., kiedy objął władzę w Szczecinie, jego możliwości kolekcjonerskie znacznie się zwiększyły. W związku z tym książę zaczął realizować pomysł stworzenia w Zamku tzw. kunstkamery (gabinetu sztuk i osobliwości), pozwalającej na systematyzację i ekspozycję zwiększających się zbiorów władcy.
Podobne gabinety należały ówcześnie do wielu europejskich władców; zawierały rozmaitego typu przedmioty: naturalia, artificalia, scientifica, exotica i mirabilla, których nagromadzenie odzwierciedlać miało porządek świata, a dokładniej – ówczesnej wiedzy o nim.
Aby zrealizować swój plan Filip II postanowił rozbudować zamek o dodatkowe, zachodnie skrzydło, mieszczące gabinet, a także rozbudowaną książęcą bibliotekę i zbrojownię. W celu wzbogacenia zbiorów i zaprojektowania nowych pomieszczeń władca skontaktował się z augsburskim kupcem, dyplomatą, marszandem i kolekcjonerem Filipem Hainhoferem, który podjął współpracę i dostarczył korespondencyjnie liczne propozycje nowych nabytków. Kunstkamerę Hainhofer zamierzał wzorować na słynnym monachijskim gabinecie księcia Albrechta V, umieszczając ją na najwyższej kondygnacji nowego skrzydła, powyżej biblioteki i zbrojowni stworzonej na wzór podobnych pomieszczeń w rezydencjach w Heidelbergu i Baden. Ponadto w 1610 roku Hainhofer zaproponował stworzenie Kabinetu Pomorskiego – na początku prostego „biurka”, które z czasem rozrosło się do skomplikowanego i wielowątkowego dzieła, uważanego do dziś za jeden z najbardziej imponujących kabinetów w dziejach.
Kabinet powstawał w latach 1610-1617 w Augsburgu. Hebanowy mebel, zaprojektowany przez Matthiasa Kagera, a wykonany przez stolarza Ulricha Baumgartnera, zdobiony był bogato srebrem i szlachetnymi kamieniami. Sepet zawierał ogromną liczbę przedmiotów poukładanych według ściśle określonego sposobu w szufladach i skrytkach. Jego zawartość wykonali wybitni augsburscy mistrzowie, m.in. złotnicy David Altenstetter, Michael Gaß i Mathias Walbaum, grawer Paul Gettich (Göttich), malarz Anton Mozart, a także złotnik i wykonawca instrumentów naukowych Georg Zorn. Mebel stanowił odbicie całej kunstkamery, a więc jego konstrukcja i zawartość oddawały symboliczny obraz świata, porządkując i ukazując najróżniejsze aspekty natury, nauki oraz wszelkiej ludzkiej działalności twórczej – stąd obecność szlachetnych kamieni, malarstwa, przyrządów chirurgicznych i fryzjerskich, aptecznych, przyborów do pisania, przyborów toaletowych, sreber stołowych, gier oraz instrumentów naukowych obok siebie nie może być tutaj uznana za sprzeczność bądź niekonsekwencję. Uniwersalny charakter kabinetu podkreślały jego dekoracje, m.in. przedstawienia pięciu sztuk wyzwolonych oraz Pegaza w otoczeniu muz na szczycie Parnasu.
Ambitne plany Filipa II przerwała jego śmierć na początku 1618 r. Po wygaśnięciu linii Gryfitów Kabinet pomorski zapisem testamentowym stał się własnością księżniczki Doroty Brandenburskiej. W XIX wieku Kabinet trafił do Kunstgewerbemuseum (Muzeum Rzemiosła Artystycznego) będącego częścią Preußiche Museen (Muzea pruskie). W 1945r., w trakcie bombardowania Berlina Kabinet uległ zniszczeniu ale zachowała się większość niezwykle cennej, wieloczęściowej jego zawartości.
Kabinet powstawał w latach 1610-1617 w Augsburgu. Hebanowy mebel, zaprojektowany przez Matthiasa Kagera, a wykonany przez stolarza Ulricha Baumgartnera, zdobiony był bogato srebrem i szlachetnymi kamieniami. Sepet zawierał ogromną liczbę przedmiotów poukładanych według ściśle określonego sposobu w szufladach i skrytkach. Jego zawartość wykonali wybitni augsburscy mistrzowie, m.in. złotnicy David Altenstetter, Michael Gaß i Mathias Walbaum, grawer Paul Gettich (Göttich), malarz Anton Mozart, a także złotnik i wykonawca instrumentów naukowych Georg Zorn. Mebel stanowił odbicie całej kunstkamery, a więc jego konstrukcja i zawartość oddawały symboliczny obraz świata, porządkując i ukazując najróżniejsze aspekty natury, nauki oraz wszelkiej ludzkiej działalności twórczej – stąd obecność szlachetnych kamieni, malarstwa, przyrządów chirurgicznych i fryzjerskich, aptecznych, przyborów do pisania, przyborów toaletowych, sreber stołowych, gier oraz instrumentów naukowych obok siebie nie może być tutaj uznana za sprzeczność bądź niekonsekwencję. Uniwersalny charakter kabinetu podkreślały jego dekoracje, m.in. przedstawienia pięciu sztuk wyzwolonych oraz Pegaza w otoczeniu muz na szczycie Parnasu.
Ambitne plany Filipa II przerwała jego śmierć na początku 1618 r. Po wygaśnięciu linii Gryfitów Kabinet pomorski zapisem testamentowym stał się własnością księżniczki Doroty Brandenburskiej. W XIX wieku Kabinet trafił do Kunstgewerbemuseum (Muzeum Rzemiosła Artystycznego) będącego częścią Preußiche Museen (Muzea pruskie). W 1945r., w trakcie bombardowania Berlina Kabinet uległ zniszczeniu ale zachowała się większość niezwykle cennej, wieloczęściowej jego zawartości.
