Na ścianie Wieży Dzwonów od strony Dziedzińca Menniczego umieszczony jest posąg św. Ottona, patrona Księstwa Pomorskiego i kościoła zamkowego. Figura pochodzi ze średniowiecznej kolegiaty św. Ottona na wzgórzu zamkowym i została umieszczona na wieży po jego zburzeniu w 1575 roku. Św. Otton przedstawiony jest w całej postaci, odziany w szaty biskupie i z pastorałem w ręce. Wspornik, na którym stoi figura, ozdobiony jest tarczą herbową z gryfem – herbem rodu Gryfitów oraz wyobrażeniem siedzącej pary. Przypuszcza się, że ukazani są tu książę Barnim III, fundator średniowiecznego kościoła św. Ottona i jego żona Agnieszka.
Obecnie znajdująca się na Wieży Dzwonów figura jest dwudziestowieczną, częściowo rekonstruowaną (czyli uzupełnioną w miejscach uszkodzenia) kopią oryginalnego posągu z poł. XIV w., który, ze względu na postępujące zniszczenie, w 1934 roku został przekazany do zbiorów muzealnych. Kopię posągu wykonał w sztucznym kamieniu niemiecki rzeźbiarz Franz von Ruedorffer. Wzorem do odtworzenia twarzy świętego był jego wizerunek z nagrobka w kościele benedyktynów w Bambergu.
Oryginalna czternastowieczna kamienna rzeźba św. Ottona jest jedynym zachowanym w sztuce pomorskiej średniowiecznym wizerunkiem tego świętego i najstarszą znaną nam monumentalną rzeźbą z wieków średnich na Pomorzu Zachodnim. Obecnie znajduje się w szczecińskim Muzeum Narodowym.
Św. Otton (ok. 1060–1139) był biskupem Bambergu. W 1124 roku na zaproszenie króla polskiego Bolesława III Krzywoustego przybył do Gniezna, skąd wyruszył z misją chrystianizacyjną na pogańskie wówczas Pomorze. Pod Stargardem biskupa powitał książę pomorski Warcisław I, udzielając poparcia jego przedsięwzięciu. W Pyrzycach biskup Otton zorganizował pierwszy masowy chrzest Pomorzan. Także dwumiesięczne starania Ottona o chrzest Szczecinian zakończyły się sukcesem. Zniszczono wówczas pogańską świątynię Trygława, zaś posrebrzane głowy posągu zostały wysłane do Rzymu. Mimo iż w trakcie pierwszej wyprawy misyjnej Otton założył jedenaście kościołów i ochrzcił tysiące ludzi, to znaczne obszary Księstwa Pomorskiego pozostały nadal pogańskie. Stąd też w 1128 roku podjął Otton drugą wyprawę misyjną, której podstawowym celem było utrwalenie w Księstwie Pomorskim nowej religii. Zarówno w trakcie jej trwania, jak i po jej zakończeniu Otton spisywał pouczenia religijne i moralne, połączone z surowymi zakazami praktyk pogańskich. Po zakończeniu misji chrystianizacyjnej na Pomorzu Otton powrócił do Bambergu, gdzie zmarł w wieku około 80 lat. W 1198 roku w pięćdziesiątą rocznicę śmierci, został kanonizowany. Zwany jest “Apostołem Pomorza”. Od 2006 roku św. Otton jest patronem Pyrzyc, gdzie, na pamiątkę pierwszego chrztu na ziemi pomorskiej, znajduje się studzienka ze źródłem.
Św. Otton (ok. 1060–1139) był biskupem Bambergu. W 1124 roku na zaproszenie króla polskiego Bolesława III Krzywoustego przybył do Gniezna, skąd wyruszył z misją chrystianizacyjną na pogańskie wówczas Pomorze. Pod Stargardem biskupa powitał książę pomorski Warcisław I, udzielając poparcia jego przedsięwzięciu. W Pyrzycach biskup Otton zorganizował pierwszy masowy chrzest Pomorzan. Także dwumiesięczne starania Ottona o chrzest Szczecinian zakończyły się sukcesem. Zniszczono wówczas pogańską świątynię Trygława, zaś posrebrzane głowy posągu zostały wysłane do Rzymu. Mimo iż w trakcie pierwszej wyprawy misyjnej Otton założył jedenaście kościołów i ochrzcił tysiące ludzi, to znaczne obszary Księstwa Pomorskiego pozostały nadal pogańskie. Stąd też w 1128 roku podjął Otton drugą wyprawę misyjną, której podstawowym celem było utrwalenie w Księstwie Pomorskim nowej religii. Zarówno w trakcie jej trwania, jak i po jej zakończeniu Otton spisywał pouczenia religijne i moralne, połączone z surowymi zakazami praktyk pogańskich. Po zakończeniu misji chrystianizacyjnej na Pomorzu Otton powrócił do Bambergu, gdzie zmarł w wieku około 80 lat. W 1198 roku w pięćdziesiątą rocznicę śmierci, został kanonizowany. Zwany jest “Apostołem Pomorza”. Od 2006 roku św. Otton jest patronem Pyrzyc, gdzie, na pamiątkę pierwszego chrztu na ziemi pomorskiej, znajduje się studzienka ze źródłem.
