wróć do poprzedniej strony
Początki siedziby książęcej w Szczecinie (XII–XIII w.)
Najwcześniejszą siedzibą władców Księstwa Pomorskiego był Uznam (dziś Usedom w Niemczech), potem Kamień (dziś Kamień Pomorski), Wolin, a od połowy XV w. – Szczecin, który pozostał stolicą państwa Gryfitów aż po jego upadek w poł. XVII w. W czasie swego panowania w Księstwie Pomorskim Gryfici wznieśli szereg zamków i siedzib, w których rezydowali stale lub okresowo. Najważniejszym i najbardziej okazałym z nich jest zamek książęcy w Szczecinie.
Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie znajduje się na naturalnym wyniesieniu terenu na lewym brzegu Odry, w pobliżu jej ujścia do jeziora Dąbie (Wzgórze Zamkowe, dziś w dzielnicy Stare Miasto). Na wzgórzu, na wiele lat przed pierwszą misją chrystianizacyjną biskupa Ottona z Bambergu na Pomorzu (1124 r.), znajdował się gród słowiański, który stał się zalążkiem dzisiejszego Szczecina. Z czasem w jego obrębie wzniesiono drewniany dwór księcia Warcisława I. Po przeniesieniu przez księcia Barnima I zwanego Dobrym w 1235 r. stolicy księstwa z Uznamia do Szczecina, dwór został rozbudowany, zaś gród umocniony. O wyglądzie najstarszej siedziby książęcej niewiele wiadomo, ponieważ nie zachowały się po niej żadne ślady.
